Ouder zijn, ouderschap, opvoeden, ... Het is een intensief verhaal met heel veel boeiende en mooie momenten, maar soms ook gewoon lastig, pittig en boordevol uitdagingen. Denk maar aan de onderbroken nachten als je peuter niet doorslaapt; de typerende driftbuien en weigergedrag bij kleuters ("ik ben twee en ik zeg nee!"); mogelijks wat lastige huiswerkmomenten bij lagere schoolkinderen of die pubers die met hun ogen rollen bij elke opmerking ...
'Uit het raampje'
Laat ons eerlijk zijn: als ouder zijn we ook maar mensen en verliezen we soms ons geduld. We 'schieten dan uit ons raampje'. Zolang we 'in ons raampje' zitten, lukt het om rustig en beheerst te blijven. Onze emoties -aangestuurd door ons zoogdierenbrein- overheersen op dat moment niet en we zijn in staat om na te denken -met ons mensenbrein- voordat we handelen. We ervaren dan een optimale spanning waarmee we op een gezonde manier prikkels verwerken. Ieder van ons heeft zijn eigen, unieke 'raampje'. De ene zijn 'raampje' is groter of kleiner dan dat van een ander, afhankelijk van persoonlijkheid, levensgeschiedenis, draagkracht, ... Ons 'raampje' is ook rekbaar: als we heel ontspannen zijn en alles een beetje meezit, dan zal ons 'raampje' groter zijn dan gemiddeld genomen. Als we onderhevig zijn aan extra stress, als er bijkomende zorgen zijn, dan zal ons 'raampje' wellicht wat kleiner worden. Zolang we de stress aankunnen, lukt het om binnen ons 'raampje' te blijven.
Fight-Flight-Freeze
Bij verhoogde stress of spanning, schieten we sneller uit ons 'raampje'. Ons reptielenbrein neemt het dan over en onze overlevingsmechanismen worden geactiveerd: we zijn prikkelbaar, voelen boosheid en reageren soms te hevig (fight). In andere gevallen ontlopen we de situatie en reageren niet (flight). Bij verlaagde spanning worden we gevoelloos en vertraagt ons denken (freeze). Deze drie mogelijke reacties op stress (fight-flight-freeze) zijn geen keuzemenu: het overkomt ons automatisch. Als we goed letten op de signalen van ons lichaam die waarschuwen dat we uit ons 'raampje' dreigen te gaan, is het meestal voldoende om even de pauzeknop in te duwen om onze emoties te laten zakken. Iedereen herinnert zich wel de klassieker "tel eerst even tot tien".
Reguleren kan je leren!
Als we toch in overlevingsmodus zitten, is het belangrijk om zo snel mogelijk terug in ons 'raampje' te raken en de comfortzone van optimale spanning op te zoeken. Zo lukt het om onze emoties, denken en handelen met elkaar te verbinden. Ons mensenbrein, reptielenbrein en zoogdierenbrein werken dan terug goed samen.
Er zijn verschillende manieren om dat te doen. Wat voor de één werkt, werkt daarom niet voor de ander. Onze medewerkers willen je inspireren: elke maand tonen ze hoe zij ontspannen of tot rust komen na een (lastige) werkdag/werkweek en binnen hun 'raampje' blijven (of toch proberen ;)).
